‘Zolang ik in Nederland woon heb ik nauwelijks sneeuw gezien of ijs’, zegt Amin. ‘Jammer, maar dit komt natuurlijk door al die Eritreërs. En vooral in het noorden van Nederland want hier is Ter Apel, het aanmeldcentrum voor asielzoekers. Ik heb tegen veel landgenoten gezegd dat hier geen sneeuw en ijs komt zolang wij hier wonen. Wij maken het hier droog en warm. En er zijn vorig jaar zoveel Eritreërs gekomen, ik kom hen overal tegen en probeer hen natuurlijk te helpen, dat heb ik twee jaar geleden ook gedaan.’

Humanitas

Dan herinneren Amin en ik zijn eerste vrijwilligerswerk in Nederland. Er kwamen twee jaar geleden ook veel Somaliërs en Eritreërs naar Groningen en Amin meldt zich daarom aan als vrijwilliger bij Humanitas in Groningen. Na een heuse sollicitatieprocedure wordt hij aangenomen. Beretrots is hij. ‘Ik wil andere vluchtelingen helpen zoals ik ook geholpen ben’, zegt hij.

Eerste klant

Heel enthousiast vertelt Amin: ‘Ik heb een office en collega’s en ik mag de laptop gebruiken en de telefoon. Prachtig! Het is nu heel druk bij Humanitas en ik heb mijn eerste klant. Hij komt uit Somalië en hij heet Jamal. Hij spreekt geen Arabisch en een klein beetje Engels, dus dat is best lastig.’

Betonvloer

‘Jamal wilde dat ik hem eerst ging helpen met vloerbedekking, want in zijn nieuwe huis ligt een betonvloer. Hij heeft een groot huis gekregen met drie slaapkamers en een grote keuken, hij heeft dus veel nodig. We zijn samen naar Kwantum gegaan en daar wel drie uren gebleven. Ik zei: ”Doe maar rustig, want het gaat om veel geld dus het moet goed zijn”. Het was echt moeilijk voor hem om te kiezen, maar uiteindelijk heeft hij goede en goedkope vloerbedekking gekozen. Ik heb toen met de verkoper alles geregeld en alles in het Nederlands gedaan en het ging goed!’

1 januari

Dan belt Amin mij midden op de dag: ‘Wies, vandaag wil ik met Jamal via Essent de energie voor zijn huis regelen en jij moet me helpen want dit is de eerste keer voor mij en iedereen is druk hier. Ik heb de vragen in de computer nu voor mij en we hebben al wat ingevuld, zoals zijn naam en zo. Zijn geboortedatum is 1 januari, net als bij veel andere asielzoekers en vluchtelingen. Ze vullen deze datum in omdat ze niet weten op welke dag ze geboren zijn. Op mijn Facebookpagina zag ik dat er op 1 januari honderd vrienden van mij jarig zijn!’

Essent

‘OK daar komen mijn vragen. Wat is stroom? En wat is dan groene stroom? Waarvoor gebruik je gas in huis?’ Terwijl Amin met Jamal bij Humanitas de formulieren invult, vuurt hij de ene na de andere vraag op mij af. ‘Wies, wat moet ik zeggen op deze vraag: “Is het correspondentieadres hetzelfde als het afleveradres?” Wat betekent “Gewenste voorschot” en “Automatisch afschrijven”?’ En dan gaat het fout. De computer accepteert de meterstand die Amin intoetst niet. De directeur van Humanitas moet er nu bij komen. Dan ontdekken ze gelukkig de fout: Amin blijkt per ongeluk bij Essent zijn eigen meterstand ingetoetst te hebben. Deze stond ook nog in zijn mobiele telefoon.

Dossier

Als ‘we’ samen alles ingevuld hebben zegt Amin: ‘Nu heb ik het met jou gedaan de volgende keer weet ik alles en kan ik het zelf doen. Ik ga de Essent papieren nu printen, kopiëren en in het dossier doen. Dat moet, ik moet alles in het dossier doen. En dan ga ik Jamal daarna helpen met de zorgtoeslag en huurtoeslag. Dat is lastig, ik heb weer hulp nodig voor deze eerste keer en er zijn veel vragen. Ik ga hier iemand zoeken om mij te helpen.’

Kopiëren

‘Even later vertelt Amin aan mij: ‘Ik moest immers een kopie maken van het Essent formulier. Dat heb ik nog nooit gedaan. Iedereen was druk dus ik dacht ik probeer het gewoon. Het is zo’n grote machine, met zoveel knoppen. Ik sta daar en besluit gewoon een knop te proberen. Ik druk op die knop en hoor dgtffgghjjjzxxxghh. Zo’n raar geluid! Zo’n geluid dat je weg wilt rennen. Ik heb toen toch maar een secretaresse om hulp gevraagd en die was gelukkig heel aardig. Zij heeft mij geholpen en nu heb ik dit ook geleerd.’

Alleen maar vrouwen

Als we samen met veel plezier zijn ervaringen bij Humanitas hebben opgehaald zegt Amin ineens: ‘Ohh en weet je dat ik nu vrijwilliger ben bij VluchtelingenWerk in Assen? Nee, ze hebben me nooit gezien. Ze hebben me vaak gevraagd of ik wil komen en bij hen wil komen werken, maar ik heb helemaal geen tijd om naar Assen te komen. Dat heb ik hen verteld, dat weten ze nu. Ze vragen mij nu: “Amin hoe gaat het met jou en hoe gaat het met je studie?” Ik vertaal telefonisch voor hun Eritrese cliënten. Ze bellen me veel en ik help hen als ik onderweg ben van  school naar huis: bij de bus of op het station. Of als ik boodschappen doe. Er werken daar volgens mij alleen maar vrouwen, ik word nooit door een man gebeld. Iedereen kent mij daar ondertussen en soms adviseer ik ook de vrijwilliger van VluchtelingenWerk’, zegt hij lachend.