‘Wies! Hoor je me? Ja? Kan je me even terugbellen? Wies? Ben je daar? Wacht even, de telefoon doet het niet goed, ik ga hem opnieuw opstarten.’

Amin is druk in de weer met zijn twee nog enigszins werkende mobiele telefoons: één om mee te bellen en één met muziek en foto’s. De ene mobiele valt vaak uit als hij aan het bellen is en de andere wil helemaal niet meer telefoneren. Hij heeft daarbij twee opladers nodig en die vergeet hij nog al eens. Het is de hoogste tijd voor een nieuwe mobiel!

 

Niet in de trein

‘Je moet me niet bellen als ik in de trein zit hoor. Dan neem ik toch niet op!’ zegt Amin tegen mij. “Als ik met de trein reis gebruik ik mijn telefoons nauwelijks. Ik luister wel naar muziek maar verstop mijn telefoon dan heel goed en als mijn andere telefoon gaat pak ik hem niet. Dat kan niet hoor’, zegt hij resoluut. ‘Laatst zat ik in de trein tegenover een Somalische man en zijn telefoon ging. Hij haalde hem uit zijn broekzak en ik zag dat hij net zo’n oude telefoon had als ik. Twee meisjes naast ons gingen toen heel hard lachen. Dat gebeurt mij echt niet!’

Mamaaaa

De telefoon was en is van levensbelang voor Amin. Dagelijks belt hij met zijn vader en zijn vrienden in Groningen maar ook via Viber of Skype met zijn hartsvriend die nu in Noorwegen woont en met zijn familie. ‘Mamaaaa’ staat er op het schermpje als zijn moeder belt. De telefoon is daarom misschien wel zijn beste vriend in dit nieuwe Nederland.

Lyca

‘En als je Lyca gebruikt kan je heel goedkoop met vrienden en familie bellen, als die ook maar een Lyca simkaart hebben’ vertelt Amin. Hij koopt zijn telefoonkaart in de Turkse of Arabische supermarkt.

 

En dan weet Amin het zeker: ‘Ik moet nu echt een nieuwe telefoon’. Dit is de start van een lang proces. Vele uren brengt hij door in de telefoonwinkels in Groningen. Hij kijkt, probeert, droomt, spaart en wacht op zijn kans om er één aan te schaffen. ‘Ik denk dat ik die Sony Ericsson kies, die is mooi en stoer. Een Samsung vind ik te vrouwelijk. Ja, he? Samsung is meer voor vrouwen. Ik wil het liefst een BlackBerry, maar die is te duur.’

En dan, ja dan is het zover! Amin heeft uiteindelijk die mooie stoere Sony Ericsson met toetsenbord gekocht. Hij gebruikt zijn nieuwe toestel nu bijna de hele dag. Bijvoorbeeld om foto’s te maken. En de mooiste komen dan op Facebook om zo vele likes te verzamelen. En dankzij What’s app, Facebook, Viber, Skype op zijn telefoon is het contact met zijn dierbaren zo mogelijk nog intensiever.  

De wereld ligt open voor Amin! Dag en nacht heeft hij via alle mogelijke media contact: chatten en praten met vrienden en vriendinnen in heel Europa, Eritrea, Soedan, Saoedi Arabie, Amerika en Canada. Amin belt op de foto bijvoorbeeld met een Eritrese vriend die onderweg is naar een veilig opvangland in Europa. Na vier jaar verblijf in Griekenland is het hem eindelijk gelukt om de grens over te komen. Hij verblijft tijdens dit telefoongesprek in moeilijke omstandigheden op de grens van Servie en Kroatie en onderzoekt de mogelijkheden om verder te reizen.

 

Amin kan nu gebeld worden als hij in de trein zit! Graag zelfs. Dankzij de mooie telefoon en de gratis Wifi van de NS is de telefoon zijn belangrijkste reismaatje geworden.

 

En soms gebruikt hij zijn nieuwe telefoon om mij ’s een what’s app met een link naar een mooi liedje of een filmpje te sturen, zoals dit filmpje hieronder.

 

 

Na een onzekere reis vanuit zijn geboorteland Eritrea is Amin nu een burger in Nederland. Vier jaar geleden kon hij vanuit Eritrea lopend Soedan bereiken. Na een onvrijwillig en illegaal verblijf in Soedan en Athene lukt het hem om naar Schiphol te vliegen. Ik volg Amin tijdens zijn ontdekkingsreis in Nederland, zijn boeiende inburgering.