Uit de Verf

kwaliteit van mensen in kleur en in kaart brengen

Blog 10 Ik ben in Rotterdam

Amin went langzaam aan zijn nieuwe huis en nieuwe leven in Groningen. Woningbouwvereniging Nijestee moet de badkamervloer nog opnieuw betegelen en een nieuwe kraan plaatsen. In plaats van hen te bellen, fietst Amin naar het hoofdkantoor van Nijestee in Groningen. Ze plannen een afspraak.

Haben wordt achttien

Amin ontdekt Nederland tijdens zijn inburgering - Uit de VerfDan op een dag vraagt Amin aan mij: ‘Wies, weet jij een cadeau voor een meisje dat achttien wordt? Het cadeautje is voor Haben. We hebben elkaar in Griekenland ontmoet en zij komt net als ik uit Eritrea. We waren in Athene vaak samen, ze was een beetje mijn zusje daar. Haben woont nu bij haar tante en kleine neefje in Rotterdam en ik wil haar graag weer zien.’ Amin heeft besloten om Haben te verrassen. ‘Achttien jaar is een speciale leeftijd’, zegt hij. ‘Ik heb geen adres van haar, ik weet alleen dat ik naar Rotterdam-Alexander moet reizen. Wat denk je, zal ik het doen? Kan ik eventueel ’s avonds bij jou in Utrecht logeren?’ Amin is opgewonden van dit door hemzelf bedachte avontuur.

Zooooo blij

Amin ontdekt Nederland tijdens zijn inburgeringMet een cadeaubon van de sieradenwinkel Six en een NS dagkaart van Blokker gaat Amin donderdagmiddag op de trein. Hij vertelt: ‘Op het station in Rotterdam bel ik naar Haben. Hoi Haben, hoe is het? zeg ik. ”Ha Amin”, zegt zei. We praten samen over van alles en dan zegt ze: ”Zaterdag word ik achttien he? Weet je wat jij moet doen? Je moet zaterdagmorgen naar Blokker gaan, een dagkaart kopen en op de trein naar Rotterdam stappen”. Oh, zeg ik, dus je wilt dat ik nu terug ga naar Groningen, opnieuw naar Blokker ga en pas zaterdag bij jou kom? ”Wattttt?, schreeuwt Haben. ”Waar ben jij? Wat bedoel je? Ben je hier?” Het dringt langzaam tot haar door. En dan moet ik haar precies vertellen hoe de omgeving van station Rotterdam-Alexander er uit ziet. Welke winkels, welke straten. Ik beantwoord de vragen rustig. ”Oh Amin, je speelt geen spelletje he?”, vraagt Haben hoopvol. Nee, ik ben serieus, zeg ik. En dan komt Haben naar het station om mij op te halen en als ze me ziet is ze zooooo blij. Het is prachtig. We gaan samen naar haar huis, we koken samen en praten heel veel. Ik blijf slapen en op vrijdag bereiden we het verjaardagsfeest van zaterdag voor. Een neef van Haben, die in het azc in Emmen woont komt ook logeren.

Voetbal

Amin ontdekt Nederland tijdens zijn inburgeringAmin vertelt verder over zijn mooie weekend: ‘Het neefje van Haben vraagt mij of ik asjeblieft met hem mee ga naar de voetbal. Op zaterdagmorgen om 8.00 uur zitten we samen al op de fiets. Hij zit vrolijk bij mij achterop en wijst me de weg. Als hij naar de kleedkamer gaat, loop ik naar de vaders die bij het voetbalveld staan. Ik schreeuw precies zo als hen. Na een half uur is het klaar en gaat z’n team naar de kleedkamer. Ik kijk ondertussen bij een andere wedstrijd, maar het duurt lang voor Habens neefje komt en ik loop terug naar de kleedkamer. Dan zie ik dat hij aan het voetballen is! Oh, dit is natuurlijk de tweede helft. Ik vraag snel aan een vader: Wat is de stand? ”Het is 5-3”, zegt hij, ”De wedstrijd is bijna afgelopen”. En ja, dan fluit de scheidsrechter al. Ik zie het neefje van Haben juichen en hij rent naar mij toe. ”Heb je mijn doelpunt gezien?”, vraagt hij vol verwachting. Ja, fantastisch!, zei ik. Je bent een geweldige voetballer! Zingend en lachend zitten we daarna op de fiets. Blij dat hij gescoord en gewonnen heeft.’

Dansen en eten

‘Zaterdag aan het eind van de middag komen veel mensen om Haben te feliciteren, we eten samen Injera en luisteren met z’n allen naar Eritrese muziek op You Tube. We bekijken ook mooie filmpjes, zoals de film van deze prachtig dansende tweelingbroers.’

 

‘Wij dansen ook’, zegt Amin. ‘Het is een mooi feest. Op zondag wil ik terug gaan naar Groningen, maar Haben en haar familie willen dat ik blijf. De neef van Haben gaat maandagmorgen weer naar Emmen. ”Blijf nou, dan reizen we samen”, zegt hij. Ik laat me overhalen en we gaan om ongeveer 4.00 uur slapen. Ik ben moe van de lange logeerpartij en het feest.’

Amin ontdekt Nederland tijdens zijn inburgering‘En dan’, vertelt Amin, ‘Gaat om half acht mijn telefoon. Helemaal slaperig neem ik hem op. Hallo? vraag ik. ”Dag”, hoor ik aan de andere kant. ”Wilt u open doen?” Ik begrijp het niet en vraag: Wat zegt u? ”We staan bij uw voordeur, wilt u de deur open doen?”, zegt de man.’ Wat is er aan de hand? vraag ik nog half in slaap. ”We komen uw badkamer repareren, voor Nijestee”. Ineens ben ik klaarwakker: Oh Nijestee, de afspraak! De afspraak voor de badkamer is nu. Sorry, zeg ik. Ik kan de deur niet voor u open doen, ik ben in Rotterdam…’

Na een onzekere reis vanuit zijn geboorteland Eritrea is Amin nu een burger in Nederland. Vier jaar geleden kon hij vanuit Eritrea lopend Soedan bereiken. Na een onvrijwillig en illegaal verblijf in Soedan en Athene lukt het hem om naar Schiphol te vliegen. Ik volg Amin tijdens zijn ontdekkingsreis in Nederland, zijn boeiende inburgering.

 

 

Auteur: Wies Kalsbeek

creatief-inspirerend-praktisch-doelgericht-kleurrijk-deskundig-enthousiast